Recenzja z perspektywy kobiety, która ceni ciszę, rytm i codzienność.
Cenię książki, które zapraszają do powolnej lektury. Takie, do których sięga się z ulubionym kubkiem herbaty, przewraca kilka stron i odczuwa wewnętrzne wyciszenie. „Rytuały codzienne” Masona Currey’a bez wątpienia należy do tego grona. To idealna lektura do podczytywania, do trzymania w zasięgu ręki – czy to przy biurku, na nocnym stoliku, czy w ulubionym kąciku do pisania. Dla mnie ta książka stała się swego rodzaju lustrem, które nie służy do porównywania się z innymi, lecz pozwala dostrzec, że ścieżka do kreatywności, efektywnej pracy, a nawet zwykłego, satysfakcjonującego życia nie musi być wyznaczona przez sztywne schematy z poradników.
To nie jest typowa narracja. Książka Currey’a to raczej zbiór intymnych wglądów w codzienność blisko 160 wybitnych twórców – pisarzy, malarzy, filozofów, muzyków. Autor nie skupia się na ich największych osiągnięciach, prestiżowych nagrodach czy przełomowych momentach w karierze. Zamiast tego, z ciekawością przygląda się ich zwykłym dniom. Co jedli na śniadanie? O której godzinie rozpoczynali pracę? Czy preferowali ciszę, czy potrzebowali otaczającego ich zgiełku? Czy tworzyli o poranku, czy dopiero po zmroku? Czy codzienne spacery były dla nich nieodzownym rytuałem, czy jedynie krótką przerwą w pracy?
Najbardziej poruszające w tej lekturze było dla mnie odkrycie, że nie istnieje jeden uniwersalny przepis na „dobry dzień”. Nie trzeba zrywać się o świcie, intensywnie ćwiczyć, popijać zielonych koktajli i drobiazgowo planować każdej minuty, aby móc tworzyć wartościowe rzeczy. Dla niektórych twórców esencją rytuału była filiżanka kawy i papieros, dla innych – relaksująca kąpiel, krótka drzemka w ciągu dnia lub długi, dziesięciokilometrowy spacer. Choć niektóre z tych przyzwyczajeń mogą nam się dziś wydawać ekscentryczne, a nawet niezdrowe, w tamtym konkretnym kontekście pełniły ważną rolę. Pomagały budować wewnętrzny rytm, który umożliwiał im twórcze działanie w zgodzie z własną naturą.
Ta książka przypomniała mi, że kreatywność nie rodzi się pod presją. Potrzebuje przestrzeni, powtarzalności, a czasem nawet odrobiny nudy. Uświadomiłam sobie, jak wielką moc mają codzienne rytuały – nawet te najprostsze. Po lekturze „Rytuałów codziennych” zatrzymałam się na chwilę i spisałam swoje własne rytuały – te, które już praktykuję, i te, do których chciałabym powrócić. Codzienne czytanie, chwila porannego wyciszenia przed otwarciem laptopa, wyłączenie powiadomień w telefonie po godzinie 19:00. Być może te drobne nawyki nie odmienią mojego życia natychmiast, ale z pewnością tworzą sprzyjające warunki do pozytywnych zmian.
„Rytuały codzienne” to lektura idealna dla kobiet, które poszukują inspiracji bez poczucia presji. Dla tych, które lubią z ciekawością zerkać na życie innych – nie po to, by ich kopiować, lecz by zrozumieć, że twórczość i codzienna rutyna nie muszą się wzajemnie wykluczać. Że można pisać w otoczeniu codziennego zgiełku, tworzyć w przerwach między obowiązkami domowymi, a także znaleźć chwile ciszy i skupienia nawet w najbardziej intensywnym tygodniu. Ta książka działa jak dyskretny towarzysz – nie ocenia, nie narzuca gotowych rozwiązań, nie udziela mentorskich rad. Po prostu pokazuje, jak bardzo różnorodni jesteśmy i że każdy z nas ma prawo do stworzenia swojego własnego, unikalnego rytmu.
Czy warto sięgnąć po tę książkę? Moim zdaniem zdecydowanie tak. Nie tylko dla miłośniczek biografii i tematów związanych z procesem twórczym, ale dla każdego, kto pragnie uporządkować swoją codzienność w sposób łagodny i intuicyjny. Bez sztywnych harmonogramów, bez wewnętrznego przymusu, bez dążenia do perfekcji. Z ciekawością, co zadziała właśnie dla mnie. Może to będzie krótki poranny spacer, może zapach ulubionej świecy towarzyszący pracy, a może zwyczaj zapisywania kilku zdań przed snem. Cokolwiek to będzie – ważne, by było Twoje, autentyczne.
Dla mnie ta książka okazała się nie tylko opowieścią o życiu wybitnych twórców, ale przede wszystkim refleksją nad codziennością. Nad tym, jak ta zwykła, powtarzalna rutyna stanowi fundament, na którym może rozkwitnąć coś niezwykłego. I że czasami najważniejsze nie jest to, co konkretnie robimy, ale to, jak się przy tym czujemy.
Jeśli więc poszukujesz książki, która nie podpowiada Ci, jak masz żyć, ale subtelnie przypomina, że masz prawo żyć po swojemu – „Rytuały codzienne” Masona Currey’a są lekturą, którą z całego serca polecam.
Leave a Reply